Lniane cudo

O włosach z reguły nie piszę z prostego względu - jest to dziedzina, na której kompletnie się nie znam. W świadomą pielęgnację dopiero się wdrążam i jak do tej pory udało mi się:

• Zrezygnować z odzywki Gliss kur (tej czarnej), 
• Zmienić szczotkę na Tangle Teezer
• Zmienić szampon na taki bez SLS (Rossmannowy Babydream)
• Raz w tygodniu nałożyć na włosy olej (zwykle Bringraj albo kokosowa Vatika)

Jakiś czas temu blogosferę ogarnął szał na żel z siemienia lnianego (czy tak to się odmienia?). Spróbowałam i ja - 2 razy. Za pierwszym żel wyszedł tak gęsty, że wylądował w koszu, a za drugim - no cóż po prostu nie widziałam efektu mocniejszego skręcenia.
Ostatnio patrząc na tą nieszczęsną torebkę siemienia, postanowiłam przeprowadzić próbę numer trzy, ale tym razem 3/4 otrzymanego żelu skończyło jako płukanka rozcieńczona z gotowaną wodą. Po wcześniejszym zmyciu oleju i spłukaniu maski Kallos Late przystąpiłam do płukania moją miksturą, a na sam koniec nałożyłam trochę żelu w roli stylizatora. Nie powiem miałam spore obawy, że rano obudzę się z posklejanymi strąkami, ale ku mojemu zdziwieniu nic takiego się nie stało! A włosy były mega mięciutkie.
Ale nie pisałabym tego, gdyby nie pewien fakt. Otóż dzięki płukance lnianej i dodatkowej porcji żelu jestem posiadaczką trzech sprężynek! Tak, moje skatowane latami prostowania, szarpania szczotkami włosy, skręciły się w spiralki, choć straciłam nadzieje, że kiedykolwiek skręcą się mocniej niż w luźne fale.
Jednym słowem siemię lniane ze mną zostaje i to na dłużej!

A oto dowód w postaci zdjęć:

Włosy u nasady lekko się uniosły i pofalowały

 Przepraszam za słabą jakość - zdjęcia wykonywane były późnym wieczorem w sztucznym świetle.